Google Website Translator Gadget

środa, 7 sierpnia 2013

Ogólnie o nadziei

Nadzieja dla chrześcijanina jest czymś bardzo ważnym i istotnym w jego doczesnym życiu. Dlatego poprzez wieki, wierne sługi Boga dawały wyraz swej nadziei pokładanej w Bogu na różne sposoby: poprzez utwory literackie (Psalmy) czy po prostu poprzez ich życie, które zostało opisane w księgach historycznych. Patrząc tylko po objętości Biblii nie muszę nikogo przekonywać, że można znaleźć wiele przykładów 'nadziei', zatem nie sposób jej omówić jednym tchem. Dlatego chciałbym spróbować opisać zarysy nadziei na przestrzeni całej Biblii i proszę traktujcie ten tekst jako wstęp do szerszych rozważań.

Wydaje mi się, że 'nadzieja' jest uczuciem, które możemy określić jako oczekiwanie na pomyślną przyszłość - co bardzo istotne - pod przewodnictwem Boga.

Nadzieja w Starym Testamencie

Bardzo ciekawe jest to, że w języku hebrajskim nie ma jakiegość konkretnego słowa, które by było greckim odpowiednikiem słowa nadzieja (gr. elpis/elpizein). Najczęściej to pojęcie było wyrażone pewnymi czasownikami: "czekać, oczekiwać" (kawa) i "być pełnym ufności, polegać" (batach). Owe rozważania spróbuje ograniczyć tylko do tych słów.

"Nadziejo Izraela, Panie! Wszyscy, którzy cię opuszczają, będą zawstydzeni, a ci, którzy od ciebie odstępują, będą zapisani na piasku, gdyż opuścili Pana, źródło wód żywych" - Jer. 17:13. Tak oto 'nadzieję' Izraela wyraził kiedyś prorok Jeremiasz. Należy zauważyć coś bardzo ważnego: Jeremiasz przedstawia Boga nie tylko jako nadzieję całego narodu, ale jako nadzieję poszczególnych osób. "Tyś bowiem nadzieją moją, Panie, Boże, Tyś ufnością moją od młodości mojej" - Ps. 71:5. Bóg Izraelowi złożył wielkie obietnice - owe obietnice były składane już od czasów Abrahama, wszystkie one zostały spełnione, więc Izraelici mieli namacalne dowody na to, że ufność pokładana w Bogu jest czymś właściwym, gdyż Bóg wypełni swoje obietnice również w przyszłości. Śmiało zatem można powiedzieć, że Bóg jest fundamentem wszelkiej nadziei. Bóg będzie pewną ostoją Izraela tak długo jak naród będzie pokładał w nim nadzieję: "Oto oko Pana jest nad tymi, którzy się go boją, Nad tymi, którzy spodziewają się łaski jego" - (Ps. 33:18).

Fałszywa nadzieja - pokładana w kimś lub czymś - prowadzi do chaosu i zniszczenia. Nic, dosłownie nic nie jest w stanie dać Izraelowi takiego poczucia trwałego bezpieceństwa jak tylko Bóg. "
Tak mówi Pan: Przeklęty mąż, który na człowieku polega i z ciała czyni swoje oparcie, a od Pana odwraca się jego serce! Jest on jak jałowiec na stepie i nie widzi tego, że przychodzi dobre; mieszka na zwietrzałym gruncie na pustyni, w glebie słonej, nie zaludnionej" - Jer. 17:5-6.
Nadzieja w Nowym Testamencie

Jak już wspomniałem wcześniej w Nowym Testamencie nadzieja jest wyrażona słowami elpis/elpizein. Nie nadaje się im w Ewangeliach żadnego szczególnego znaczenia. Występuje tylko forma czasownika. Autorzy posługują się nią w dość - nazwijmy to - chrześcijańskim znaczeniu: "Radujcie i weselcie się w tym dniu; oto bowiem zapłata wasza obfita jest w niebie; tak samo bowiem czynili prorokom ojcowie ich" - Łuk. 6:23. Bardzo często nawiązuje w sposób szczególny do Starego Testamentu i Izraela.

W Dziejach Apostolskich - za wyjątkiem kilku miejsc - nadzieja zawsze odnosi się do 'nadziej Izraela', której punktem kulminacyjnym jest 'zmartwychwstanie Chrystusa'. "
Przeto rozweseliło się serce moje i rozradował się język mój, A nadto i ciało moje spoczywać będzie w nadziei" - Dzieje 2:26.


Nadzieja w listach Apostoła Pawła

Fakt w jakim św. Paweł przedstawia nadzieję, sugeruje, że odgrywa ona tak samo ważną - jeśli nie ważniejszą niż w Starym Testamencie - rolę. Paweł sugeruje, że nadzieja należy do nowego życia - tzw. "Nowego Stworzenia". Nadzieja emanuje z wiary i jest wyrazem gwarancji, że poprzez Chrystusa dojdziemy do jedności z Bogiem i dostaniemy wspaniała nagrodę jaką jest życie wieczne. "Wszak i Mojżesz był wierny jako sługa w całym domu jego, aby świadczyć o tym, co miało być powiedziane, lecz Chrystus jako syn był ponad domem jego; a domem jego my jesteśmy, jeśli tylko aż do końca zachowamy niewzruszenie ufność i chwalebną nadzieję" - Hebr. 3:6. Nie ma wątpliwości, że chrześcijanie muszą trzymać się tej nadziej, aż do końca swych dni w tym doczesnym życiu.

Związek ufności i nadziej jak w Starym Testamencie tak i w Nowym, jest bardzo silny: 
"Jej to trzymamy się jako kotwicy duszy, pewnej i mocnej, siegającej aż poza zasłonę, gdzie jako poprzednik wszedł za nas Jezus, stawszy się arcykapłanem według porządku Melchisedeka na wieki" - Hebr. 6:19.
Podsumowując

Bez wątpienia, z łatwością możemy dostrzeć, że nadzieja była, jest i z pewnością będzie dla wiernych sług Boga, bardzo ważnym elementem ich chrześcijańskiego życia. O tym jak do niej podchodzili ludzie nadchnieni duchem św. już mniej więcej napisałem, ale szerzej będę się starał to zrobić w przyszłych postach. Dla łatwości nawigacji postów z tej tematyki stworzyłem nową etykietę "Nadzieja".

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz