Osądzanie innych

"Naucz mnie trafnego sądu i poznania, Bo uwierzyłem przykazaniom twoim!" (Ps. 119:66)

Psalmy to pieśni i hymny, które były bardzo często modlitwami. Słowa te w wersecie tytułowym powinny mieć dla nas szczególne znaczenie, gdyż człowiek jest bardzo skory do osądzania innych. Nauka Pana Jezusa i jego apostołów w wielu miejscach Biblii przestrzega przed tym grzechem. Chyba najbardziej treściwie brzmi wypowiedzieć samego Jezusa: "Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni. Albowiem jakim sądem sądzicie, takim was osądzą, i jaką miarą mierzycie, taką i wam odmierzą" (Mat. 7:1-2). Ileż to razy zdarzy się nam coś lub kogoś osądzić lub zbyt pochopnie ocenić? Ileż to razy później, kiedy dowiadujemy się o tej osobie bądź zdarzeniu więcej, nie zmieniamy swego zdania i w duchu uświadamiamy sobie, że źle oceniliśmy?

Jest takie przysłowie: 'jak cię widzą tak cię piszą'. Czyli jeśli, ktoś jest elegancko ubrany to jest bardziej zacniejszy od tego który jest ubrany gorzej? Oczywiście, że nie! Jest też inne przysłowie: 'nie szata zdobi człowieka'. Oba te przysłowie niosą z sobą pewną mądrość i nie możemy powiedzieć, że są nieprawdziwe, ale jeśli mienimy się chrześcijanami powinniśmy troszkę inaczej patrzeć na ludzi, niż tylko patrzeć na nich z perspektywy ich ubioru. Wydanie tak bezmyślenego osądu jest nierozsądne.

Pan Jezus rozwija swoją myśl: "A czemu widzisz źdźbło w oku brata swego, a belki w oku swoim nie dostrzegasz? Albo jak powiesz bratu swemu: Pozwól, że wyjmę źdźbło z oka twego, a oto belka jest w oku twoim?Obłudniku, wyjmij najpierw belkę z oka swego, a wtedy przejrzysz, aby wyjąć źdźbło z oka brata swego" (Mat. 7:3-5). Ta lekcja nie powinna być dla nas jakimś hamulcem do zwracania uwagi na czyjeś zachowanie, ale przestrogą by dobrze się zastanowić na tym co chcemy komuś powiedzieć.

Św. Jakub napisał tak: "Nie obmawiajcie jedni drugich, bracia. Kto obmawia lub osądza brata swego, obmawia zakon i osądza zakon; jeżeli zaś osądzasz zakon, nie jesteś wykonawcą zakonu, lecz sędzią.12. Jeden jest zakonodawca i sędzia, Ten, który może zbawić i zatracić. Ty zaś kim jesteś, że osądzasz bliźniego?" (Jak. 4:11-12). Czy zdajemy sobie sprawę z powagi tego grzechu? 12. werset wyraźnie określa kto może osądzać. A my z jakiego prawa korzystamy, że się tego dopuszczamy?

Św. Paweł przestrzega członków zboru w Koryncie, aby nie osądzali jedni drugich, nie mając pełnej wiedzy: "Przeto nie sądźcie przed czasem, dopóki nie przyjdzie Pan, który ujawni to, co ukryte w ciemności, i objawi zamysły serc; a wtedy każdy otrzyma pochwałę od Boga" (1 Kor. 4:5). Dlatego tylko Bóg może osądzać, bo tylko On może wejrzeć do serc ludzkich (Pan Jezus także ma taką możliwość, ale w żadnym wypadku nie jest to dowód na istnieje tzw. "trójcy"): "Ale Pan rzekł do Samuela: Nie patrz na jego wygląd i na jego wysoki wzrost; nie uważam go za godnego. Albowiem Bóg nie patrzy na to, na co patrzy człowiek. Człowiek patrzy na to, co jest przed oczyma, ale Pan patrzy na serce" (1 Sam. 16:7). Nie wiemy co jest w sercu człowieka, co nim kieruje, a mimo to "szufladkujemy". Rzymianie także zostali przez ap. Pawła ostrzeżeni przed tym grzechem: "Nie ma przeto usprawiedliwienia dla ciebie, kimkolwiek jesteś, człowiecze, który sądzisz; albowiem, sądząc drugiego, siebie samego potępiasz, ponieważ ty, sędzia, czynisz to samo" (Rzym. 2:1).

Św. Paweł przekazuje nam cenną lekcję. Mówi, że ci którzy osądzają innych na podstawie tego co widzą (a także tego co słyszą - plotkarstwo też jest grzechem), tak samo grzeszą, gdyż oni też czynią to, co sami potępiają. Związku z tym potępiają samych siebie. "Przeto nie osądzajmy już jedni drugich, ale raczej baczcie, aby nie dawać bratu powodu do upadku lub zgorszenia" (Rzym. 14:13).

A wiedząc o tym co jest dobre a co jest złe, zmieniajmy swe życie i dążmy do doskonałego wzoru, który został nam dany w osobie Jezusa Chrystusa. "Nie błądźcie, Bóg się nie da z siebie naśmiewać; albowiem co człowiek sieje, to i żąć będzie" (Gal. 6:7). Pamiętajmy, że Bóg jest wielce łaskaw i miłościw, ale jest też Bogiem sprawiedliwym. Pokutujmy nad swoim życiem i zmieńmy nasze postępowanie.

Nie osądzajmy drugich kierując się naszą cielesnością, takie zachowanie nie ma upodobania w oczach Bożych. "I nie sądźcie, a nie będziecie sądzeni, i nie potępiajcie, a nie będziecie potępieni, odpuszczajcie, a dostąpicie odpuszczenia" (Łuk. 6:37).