Farba

Często przychodzi nam coś odnowić. Wtedy malujemy. Chcemy, żeby coś wyglądało czyściej, świeżej, żeby było ładniejsze i odnowione. Takim przykładem może być malowanie pokoju. Mało kto myje ściany, zdrapuje starą farbę, albo tynk i maluje od zera. Często się przykrywa to co stare, brudne i zapsute tym świeżym, nowym i czystym. W malarskie domowym tak zrobić można, ale czy w życiu chrześcijanina ta reguła także ma zastosowanie?

Nie ukryjemy naszych słabości, pragnień, nie ukryjemy przeszłości. Naszego prawdziwego oblicza nie da się zamalować. Można próbować je sporadycznie ukryć, zamsskować, ale prawda wyjdzie na jaw. Nie ukryjemy przed Bogiem naszych myśli, naszego charakteru, to wyjdzie na jaw.

"Nie ma bowiem nic ukrytego, co by nie wyszło na jaw, ani nic tajemnego, co by się nie stało wiadome" (Łk. 12:2) 

Nie ma takiej duchowej farby, która ma takie samo działanie jak w wypadku malowania pokoju. Nasze uczynki i grzechy przebiją wszystko. A kiedy wyjdą na jaw?

"Potem ujrzałem wielki biały tron i na nim Zasiadającego, od którego oblicza uciekła ziemia i niebo, a miejsca dla nich nie znaleziono. I ujrzałem umarłych - wielkich i małych - stojących przed tronem, a otwarto księgi. I inną księgę otwarto, która jest księgą życia. I osądzono zmarłych z tego, co w księgach zapisano, według ich czynów" (Ap. 20:11-12)

Nie ma sensu udawać, że nic się nie stało, że nie mamy problemu, że nam coś ujdzie na sucho. Jeśli mamy takie wrażenie, to jest ono tylko pozorne, tymczasowe. Nie ma duchowej farby, która zakryje grzech, ale jest duchowy rozpuszczalnik, który nas może tą brudną ścianę (nasze grzechy) wyczyścić.

"(...) Przebaczajcie sobie, tak jak i Bóg nam przebaczył w Chrystusie" (Ef. 4:32)

"On sam, w swoim ciele poniósł nasze grzechy na drzewo, abyśmy przestali być uczestnikami grzechów, a żyli dla sprawiedliwości - Krwią Jego ran zostaliście uzdrowieni" (1 Pt. 2:24)

Z tym rozpuszczalnikiem, więcej jest pracu, i zajmuje to dużo czasu. Ale warto. Efekt, to życie wieczne.